Πολιτική Διακήρυξη

Δέκα χρόνια μετά την χρεοκοπία των τραπεζών με το ξέσπασμα της δομικής κρίσης, το σύστημα μπαίνει σε νέα φάση αστάθειας. Ο τερματισμός της ποσοτικής χαλάρωσης από την κεντρική τράπεζα των ΗΠΑ, η ανοδική πορεία των επιτοκίων και του δολαρίου, η επικείμενη αντίστοιχη κίνηση της ευρωπαϊκής κεντρικής τράπεζας, οι τεράστιες φοροαπαλλαγές που έδωσε ο Τραμπ στις αμερικανικές εταιρίες σηματοδοτούν μια κίνηση μαζικής φυγής κεφαλαίων από τις λεγόμενες αναδυόμενες αγορές προς το κέντρο του συστήματος. Η Τουρκία δεν πρόκειται να είναι των τελευταίο θύμα αυτών των τάσεων. Η Αργεντινή, η Βραζιλία η Νότια Αφρική ήδη βρίσκονται στο στόχαστρο και κάθε νέος πανικός στις χρηματαγορές κλυδωνίζει τα πιο ευάλωτα τραπεζικά συστήματα, όπως της Ιταλίας και της Ισπανίας.

Η πολεμική απειλή σφίγγει γύρω μας τον κλοιό με τον εξελισσόμενο ανταγωνισμό οικονομικών συμφερόντων και την ένταση των πολεμικών αναμετρήσεων στην ευρύτερη περιοχή να επισφραγίζεται από την αυξανόμενη συμμετοχή της χώρας μας στις στρατιωτικές επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ και την επικίνδυνη έξαρση του εθνικισμού.

Η κρίση της ΕΕ παραμένει και βαθαίνει όπως και η αναζήτηση της επόμενης φάση της, σε κατεύθυνση αντιδραστικής αναμόρφωσής της. Από αυτή την άποψη είναι χαρακτηριστική και η αντιπαράθεση στο εσωτερικό του Ευρωπαικού Λαϊκού Κόμματος. Από τη μία καταγράφεται το ακροδεξιό-ευρωσκεπτικιστικό-αντιμεταναστευτικό-ρατσιστικό-φασιστικό μέτωπο των Σαλβίνι-Ορμπάν-Λεπέν-AfD, που δυναμώνει ραγδαία και απειλητικά και από την άλλη η προσπάθεια συγκρότησης του νεοφιλελεύθερου επιθετικού φιλο-ΕΕ μετώπου της βαθύτερης ολοκλήρωσης της ΕΕ των Μακρόν-Μέρκελ-Γιούνκερ με το οποίο συμπράττει και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

Σε αυτές τις συνθήκες γίνεται κραυγαλέα η απουσία αλλά και η κατ’ επείγουσα ανάγκη για τη συγκρότηση αντικαπιταλιστικού-αντικυβερνητικού-διεθνιστικού-αντιΕΕ μετώπου σε όλα τα επίπεδα, στους εργατικούς χώρους, την περιφέρεια, στο δήμο, στους αγώνες που δίνουμε μαζί με πρόσφυγες-μετανάστες, στη πάλη για σύγχρονα δημοκρατική δικαιώματα και ελευθερίες. Για την αποδέσμευση και έξοδο από την ΕΕ, από τη σκοπιά των εργατικών και λαϊκών συμφερόντων, με διεθνιστική προοπτική, για την ταξική διεθνιστική ενότητα και συναδέλφωση των λαών της Ευρώπης, των Βαλκανίων, της Μέσης Ανατολής σε κόντρα και ρήξη με τον ιμπεριαλισμό, τον εθνικισμό, τις ντόπιες αστικές τάξεις και άρχουσες ελίτ, για την ανατροπή τους.

Το τέλος του καλοκαιριού σηματοδότηση της αρχή μιας νέας πολιτικής φάσης. Η τοπική λήξη των προγραμμάτων και η κατά το ΣΥΡΙΖΑ «έξοδος από τα μνημόνια» έχει αναγάγει ήδη τη συζήτηση για την «μετά τα μνημόνια» περίοδο. Βασική επιδίωξη της κυβέρνησης, των δυνάμεων του αστικού πολιτικού συστήματος, των δυνάμεων του κεφαλαίου, της ΕΕ είναι η συμφωνία στο «μεταμνημονιακό» κεκτημένο του κεφαλαίου, στις συμφωνίες και τις δεσμεύσεις του ελληνικού κράτους με τους θεσμούς, τις αντιδραστικές καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, την διατήρηση του αντεργατικού και ταξικού μνημονιακού πλαισίου που δημιουργήθηκε όλα αυτά τα χρόνια με οριακές παραχωρήσεις και ευελιξία στη διαχείριση του, ώστε να εξασφαλίσουν την μακρόχρονη σταθεροποίηση της κατάστασης και οι όποιες διαφωνίες να γίνονται για το χαρακτήρα και τις μορφές διαχείρισης αυτής της πολιτικής.

Η κυβέρνηση προσπαθεί να διαμορφώσει έναν έντονο διπολισμό επαναφέροντας το παλιό σχήμα δημοκρατικές/προοδευτικές δυνάμεις από τη μία και ακροδεξιές/συντηρητικές δυνάμεις από την άλλη, στοχεύοντας στη συγκρότηση μιας νέας κεντροαριστεράς με τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ ως βασικό της πυλώνα.

Οι ακροδεξιές/συντηρητικές δυνάμεις, με επικεφαλής τη ΝΔ επιδιώκουν να φανούν σαν αξιόπιστη φιλοεπενδυτική δύναμη με προώθηση των αντιδραστικών διαρθρώτικών μεταρρυθμίσεων του ελληνικού καπιταλισμού, με σκληρή επιμονή στην πολιτική της δημοσιονομική πειθαρχίας και των μέτρων και των προγραμμάτων. Χαρακτηριστικές οι συνεντεύξεις Μητσοτάκη και η ομιλία του στη ΔΕΘ: όχι προσλήψεις στο δημόσιο, όχι αύξηση των δημοσίων επενδύσεων, ΣΣΕ-παραχολογία, κατάργηση του νόμου για το ασφαλιστικό στη κατεύθυνση γενίκευση της ιδιωτικής ασφάλισης-καταπολέμηση της ανομίας.Βλέποντας την κυβέρνηση να προωθεί τη συγκεκριμένη πολιτική και να έχει τη στήριξη ΗΠΑ-ΕΕ-ΝΑΤΟ γίνεται απροκάλυπτη και «πλειοδοτεί» στην αντιλαϊκή πολιτική για να δείξει ότι εκείνη θα είναι πιο αποτελεσματική ως κυβέρνηση για το κεφάλαιο, επιλέγει μια νεοφιλελεύθερη ατζέντα με ακροδεξιές αιχμές και έντονα στοιχεία εθνικισμού-ρατσισμού και αντικομμουνισμού, προβάλλει ένα επιθετικό πρόγραμμα βαθέματος του μνημονιακού πλαισίου. Ο νέος αυτός διπολισμός που συγκροτείται, ποιοτικά διαφορετικός σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, δεν παύει όμως να έχει σαν κοινό παρονομαστή την αποδοχή του ευρω-μνημονιακού πλαισίου και την υπεράσπιση των στρατηγικών  συμφερόντων του κεφαλαίου εις βάρος των εργαζομένων και της νεολαίας. Ουσιαστικά  πέρα από το επικοινωνιακό του περιτύλιγμα αναφέρεται στο ποιο επιτελείο θα εφαρμόσει τον επόμενο γύρο της αντιλαϊκής επιδρομής, και από αυτή  τη σκοπιά πρέπει να ηττηθεί.

Οι δημοτικές εκλογές του Μαΐου θα γίνουν σε περίοδο έντασης της επίθεσης κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ-Κεφαλαίου και συνέχισης της πολύπλευρης κρίσης του συστήματος. Θα οξύνονται τα προβλήματα και τα ζητήματα της καθημερινής ζωής με μέτρα όπως το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και αγαθών, με τα ακίνητα του δημοσίου που πέρασαν στο υπερταμείο, την αρπαγή της λαϊκής κατοικίας και περιουσίας, με την επιτάχυνση και αύξηση των πλειστηριασμών και κατασχέσεων, την ιδιωτικοποίηση των αστικών συγκοινωνιών, του οδικού δικτύου, με νέα διόδια παντού και με αύξηση στις τιμές τους. Προχωρά η περιβαλλοντική καταστροφή, με την προώθηση των σχεδίων του κεφαλαίου για την εξόρυξη χρυσού στην Χαλκιδική και πετρελαίου σε Ήπειρο-Ιόνιο.

Συνθλίβονται τα όποια εργατικά δικαιώματα έχουν απομείνει δημιουργώντας συνθήκες «εργασιακού μεσαίωνα». Διαλύονται οι δημόσιες παροχές παιδεία, υγεία, πρόνοια και υποδομών, ιδιωτικοποιούνται-εμπορευματοποιούνται τα δημόσια κοινωνικά αγαθά (ενέργεια, νερό-επικοινωνία), εντείνεται η φοροληστεία των λαϊκών στρωμάτων. Η επίθεση αυτή συνοδεύεται από μια αντιδραστική ανασυγκρότηση του κράτους στο τρόπο της οργάνωσης της κρατικής καταστολής, της βίας, και του αυταρχισμού στους αγώνες των εργαζομένων, στις διαδηλώσεις, διώξει αγωνιστών. Μαζί εξελίσσεται η εργοδοτική τρομοκρατία, η οικονομική, ιδεολογική και μιντιακή βία διαμορφώνεται μια κατάσταση κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού. Αυτή η πολιτική τροφοδοτεί και στηρίζει την άνοδο των ρατσιστικών-φασιστικών-ναζιστικών ιδεών και την εγκληματική δράση της ΧΑ.

Μεγάλο εύρος αυτής της πολιτικής προωθείται και από το τοπικό κράτος, τις περιφέρειες, την ΚΕΔΕ και τους δήμους με περικοπές αποδιάρθρωση των κοινωνικών δομών, διαθεσιμότητες, απολύσεις και εξάπλωση της ελαστικής εργασίας.

Η διαμορφούμενη κοινωνική κατάσταση δημιουργεί άμεσα πρακτικά ερωτήματα ακόμη και για την επιβίωση σε ολοένα και μεγαλύτερο κομμάτι της εργαζόμενης πλειοψηφίας και των λαϊκών στρωμάτων.

Σε αυτή τη νέα περίοδο του τυπικού τέλους των μνημονίων, το εργατικό και λαϊκό κίνημα μπαίνει με μεγαλύτερες απαιτήσεις και αποφασιστικότητα και λιγότερες αυταπάτες για τις κυβερνητικές υποσχέσεις, για να πάρει πίσω όσα έχασε το προηγούμενο διάστημα. Οι απεργίες σε Cosco-Χαλυβουργική και οι απεργίες στο δημόσιο τομέα (υγεία-εκπαίδευση) οι αντιστάσεις που αναπτύσσονται σε μια σειρά από χώρους, δείχνουν ότι υπάρχουν δυνατότητες για την αναζωογόνηση του εργατικού κινήματος. Το εργατικό λαϊκό κίνημα είναι ο παράγοντας που μπορεί να ανατρέψει τα σχέδια της κυβέρνησης, της δεξιάς αντιπολίτευσης και της άρχουσας τάξης.

Δήμοι: φορείς άσκησης αστικής πολιτικής

Οι δημοτικές αρχές που προέρχονται από το αστικό πολιτικό σύστημα (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ) στους δήμους συμπληρώνουν την πολιτική της κεντρικής κυβέρνησης, υλοποιώντας μια αντιλαϊκή-αντεργατική-περιβαλλοντοκτόνα πολιτική που εκδηλώνεται με την φορομπηξία, τα δημοτικά-τέλη φόρους, την επέκταση –καθιέρωση της ελαστικής εργασίας, την παροχή υπηρεσιών με ανταποδοτικά κριτήρια και με ακριβό αντίτιμο, την οικονομική λειτουργία με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, την κατάργηση δωρεάν υπηρεσιών πρόνοιας (τροφεία παιδικών σταθμών, αποκλεισμός παιδιών), την υποβάθμιση δημόσιων χώρων και υποδομών, την εμπορευματοποίηση της δημόσιας περιουσίας.

Κομβικό ρόλο στη προσπάθεια αυτή υλοποίηση της επιχειρούμενης επίθεσης, έχει η ενίσχυση του τοπικού κράτους. Ο «Κλεισθένης Ι» έρχεται σε αυτή τη κατεύθυνση να φέρει θεσμικές αλλαγές που αποτελούν συνέχεια του «εκσυγχρονισμού» και την εμπέδωση όσων εφαρμόστηκαν με τον «Καλλικράτη»,  με μεγαλύτερη πρόσδεση και διαπλοκή των δήμων με τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και τους σχεδιασμούς τους. Αποτελεί εξειδίκευση της αντιδραστικής πολιτικής στο τοπικό κράτος, στο σύγχρονο πολιτικό και οικονομικό πλαίσιο, όπως αποκρυσταλλώνεται μετά από 8 χρόνια οικονομικής κρίσης στο πλαίσιο της εφαρμογής μνημονίων διαρκείας.

Η απλή αναλογική δεν είναι παρά το φύλλο συκής της πλήρους υποτέλειας των δήμων στη μνημονιακή -μεταμνημονιακή κεντρική κρατική διοίκηση που μόνο στόχο έχει την παραγωγή αιματηρών για το λαό δημοσιονομικών πλεονασμάτων, την πληρωμή του ληστρικού δημοσίου χρέους.

Η αριστερή διαχείριση στο Δήμο Πάτρας δεν είναι ανατρεπτική

Η σημερινή δημοτική αρχή Πελετίδη στο δήμο Πάτρας, προβάλλει την άσκηση «φιλολαϊκή πολιτικής» από την περίοδο που ανέλαβε την διαχείριση του δήμου, χωρίς αναφορά στις αναγκαίες πολιτικές προϋποθέσεις για να γίνει κάτι τέτοιο. Φιλολαϊκή πολιτική υπέρ των εργατικών λαϊκών αναγκών δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς σύγκρουση και ρήξη με το ευρωμνημονιακό πλαίσιο λειτουργίας των δήμων του τοπικού κράτους και του επιχειρηματικού κατεστημένου. Η δημοτική αρχή Πελετίδη παρότι προεκλογικά υποσχόταν πως θα δημιουργήσει όρους απείθαρχης δημοτικής αρχής, εν τέλει αποδέχτηκε να εφαρμόσει την ευρωμνημονιακή, καλλικρατική πολιτική στο δήμο της Πάτρας.

Η δημοτική αρχή ενώ αναγνωρίζει πως στα πλαίσια του τοπικού κράτους δεν υπάρχει δυνατότητα παρέκκλισης από τις μνημονιακές δεσμεύσεις έχει υιοθετήσει τους κανόνες της ιδιωτικοοικονομικής λειτουργίας, της ανταποδοτικότητας στην παροχή υπηρεσιών, τους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, τις κατευθύνσεις της ΕΕ και της επιλεξιμότητας των ΕΣΠΑ για την κάλυψη των οικονομικών αναγκών του δήμου, τον προσανατολισμό σε συμπράξεις με ιδιώτες. Σε αυτά τα πλαίσια η υιοθέτηση της διαχειριστικής λογικής οδήγησε στην ουσιαστική ενσωμάτωση στο αναπτυξιακό μοντέλο της περιφέρειας με τα «οράματα» της έξυπνης πόλης και της «βιώσιμης ανάπτυξης».

Η δημοτική αρχή επί της ουσίας υποχρεώνεται και αποδέχεται το παρατηρητήριο (εποπτεία) και την φορομπηχτική λειτουργία.  Νομιμοποίησε την υιοθέτηση ελαστικών σχέσεων εργασίας μέσα από την πρόσληψη προσωπικού στους δήμους με την μορφή οχταμήνων, παρά τη καταγγελτική στάση απέναντι στην κυβέρνηση. Στην καθαριότητα ο δήμος Πάτρας είναι από τους ελάχιστους δήμους όπου η αποκομιδή των κάδων της ανακύκλωσης γίνεται από ιδιώτες με σύμβαση με την ΕΕΑ και ανάθεσης αυτής σε εργολάβο. Η δημοτική αρχή έτσι βρήκε αυτή την κατάσταση και έτσι την άφησε, παρά την αρχική της δήλωση. Επιπλέον η λειτουργία του κέντρου διαλογής ανακυκλώσιμων υλικών παραμένει στη ΕΕΑ και σε ιδιώτη εργολάβο χωρίς να περάσει στην ευθύνη του δήμου.

Η δημοτική αρχή Πελετίδη προσαρμόστηκε σε μια «νοικοκυρεμένη» διαχείριση που δεν τολμά, ωστόσο, να προχωρήσει σε ρήξη με τους πυλώνες του μνημονιακού καθεστώτος και να επιβάλει με στήριγμα το κίνημα ουσιαστικές κατακτήσεις.

Στο πεδίο του κινήματος και των αγώνων, οι πρωτοβουλίες που πήρε ο δήμος για την ανάδειξη μεγάλων κοινωνικών ζητημάτων (πορεία για την ανεργία), αν και ελπιδοφόρες στην αρχή έμειναν στα μισά του δρόμου. Κατά βάση ενίσχυσαν ένα δημαρχοκεντρικό καθεστώς, προκρίνοντας το κλίμα ανάθεσης στη δημοτική αρχή της ανάγκης διαρκούς και ανατρεπτικής πάλης στη γειτονιά στις συνοικίες, για να αποτραπούν οι αναδιαρθρώσεις, να δημιουργηθούν οι όροι κάλυψης των εργατικών λαϊκών αναγκών. Παρά τη διακηρυκτική της στάση, ουσιαστικός εργατικός-λαϊκός έλεγχος στο δήμο δεν έχει υπάρξει.

Το θέμα τίθεται ξεκάθαρα: «Χρηστή διαχείριση» των μνημονικών δεσμεύσεων από τη διοίκηση του δήμου ή αγώνας για την υπεράσπιση των λαϊκών αναγκών μέσα και έξω από το δημοτικό συμβούλιο με μπροστάρη ένα μαχητικό κίνημα ρήξης και ανατροπής.

Προτάσσουμε την ανάγκη συγκρότησης μιας πραγματικής εργατικής λαϊκής αντιπολίτευσης στο δήμο της Πάτρας μέσα από την ανάπτυξη του κινήματος στη γειτονιά, των συλλογικών μορφών διεκδίκησης και επιβολής των εργατικών λαϊκών αναγκών. Ειδικά απέναντι σε «αριστερά μοντέλα διαχείρισης», το εργατικό λαϊκό κίνημα θα πρέπει να διεκδικεί αιτήματα με μεγαλύτερη απαιτητικότητα από τοπικές αρχές για την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών, που θα σπάνε στη πράξη το ευρωμνημονιακό ΤΙΝΑ.(πχ μόνιμη πρόσληψη προσωπικού σπάζοντας το φαύλο κύκλο της ανακυκλούμενης μισοεργασίας, χρηματοδότηση των κοινωνικών αναγκών με απειθαρχία στους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς που επιβάλλει το καθεστώς της ευρωπαϊκής επιτροπείας).

Ο «Κλεισθένης Ι» βαθαίνει το ρόλο του τοπικού κράτους (δήμοι, περιφέρειες) στην εφαρμογή της πολιτικής της κεντρικής εξουσίας, της ΕΕ, των επιχειρηματικών συμφερόντων

Με την ψήφιση του νόμου «Κλεισθένης Ι» το περασμένο καλοκαίρι δρομολογείται ακόμη μεγαλύτερη εμπλοκή των δήμων στην υλοποίηση της αντιλαϊκής επίθεσης. Το τοπικό κράτος αποτελεί τμήμα του κρατικού μηχανισμού, αναπόσπαστο στοιχείο της πολιτικής ιδεολογικής και οικονομικής λειτουργίας του αστικού κράτους που εξασφαλίζει την μακροπρόθεσμη αναπαραγωγή των καπιταλιστικών σχέσεων εξουσίας και εκμετάλλευσης ακριβώς γιατί αυτές οι υλικές σχέσεις ορίζουν το πεδίο αναφοράς και τα όριά της: οι λειτουργίες πέραν των άλλων σχετίζονται και με σημαντικότατες πολιτικές και ιδεολογικές πλευρές, επιτρέποντας την αποτελεσματικότερη οργάνωση του συνασπισμού εξουσίας σε τοπικό επίπεδο. Ο Κλεισθένης I φέρνει θεσμικές αλλαγές που αποτελούν τη συνέχεια, τον «εκσυγχρονισμό» και την εμπέδωση όσων εφαρμόστηκαν με τον «Καλλικράτη» (και παλαιότερα τον Καποδίστρια), στοχεύοντας στην «αποτελεσματικότερη και ταχύτερη» πρόσδεση και διαπλοκή των δήμων με τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και τους σχεδιασμούς τους. Αποτελεί την εξειδίκευση της αντιδραστικής πολιτικής στο τοπικό κράτος με ένα σύγχρονο οικονομικό και πολιτικό πλαίσιο, όπως αποκρυσταλλώνεται μετά από 8 χρόνια οικονομικής κρίσης και εφαρμογής μνημονίων διαρκείας.

Σε πολιτικό επίπεδο: Επιχειρείται να εξασφαλιστούν ευρύτερες συναινέσεις κομμάτων της αστικής πολιτικής ώστε να μπορέσουν να προωθήσουν τις βασικές κατευθύνσεις της κεντρικής πολιτικής, που δεν είναι άλλες από τη λειτουργία των δήμων και των περιφερειών στην κατεύθυνση της πλήρους επιχειρηματικότητας και της διασύνδεσής τους με κάθε είδους συμπράξεις με επιχειρηματικούς ομίλους.

Μνημονιακή οικονομική και κοινωνική πολιτική:  Με τον νόμο αυτό, ενισχύεται η εμπέδωση της μνημονιακής οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής στο τοπικό κράτος. Από τη μια, οι οικονομικοί πόροι για τη λειτουργία του τοπικού κράτους θα πρέπει φυσικά να εντάσσονται στο πλαίσιο της «δημοσιονομικής προσαρμογής» των μηδενικών ελλειμμάτων και των ισοσκελισμένων ή/και πλεονασματικών κρατικών προϋπολογισμών που ισχύει για όλες τις χώρες– μέλη της Ε.Ε. Από την άλλη, προωθείται, η μείωση των επιχορηγήσεων που καταβάλλει το κεντρικό κράτος σε δήμους και περιφέρειες. Με την  μεταφορά ακόμα περισσότερων αρμοδιοτήτων…. κυρίως στο πεδίο της κοινωνικής πολιτικής … επιδιώκεται η  μετακύλιση του κόστους στους δημότες  μέσα από τη φορομπηξία, την επιβολή ανταποδοτικών κριτηρίων στην παροχή υπηρεσιών. Έτσι και με αυτό τον τρόπο ανοίγουν  ακόμα περισσότερο τον δρόμο, για τη λειτουργία και την παροχή υπηρεσιών με ιδιωτικο–οικονομικά κριτήρια για το σύνολο των δραστηριοτήτων, με  την επιδίωξη  δήμοι και περιφέρειες να  αποκτήσουν χαρακτηριστικά και μορφή  επιχείρησης.

Τα ΕΣΠΑ αποτελούν σχεδόν αποκλειστική, πηγή χρηματοδότησης, ενώ ανοίγονται νέες δυνατότητες και πεδία για την εμπορευματική λειτουργία.

Επιχειρηματικότητα – εκχωρήσεις – ιδιωτικοποιήσεις: Η  «απελευθέρωση» της  ενέργειας, της προώθησης των ΑΠΕ, των μεταφορών, της αγροτικής παραγωγής, της διαχείρισης των απορριμμάτων, ή αντίστοιχα της κερδοφόρας αξιοποίησης ακινήτων, υποδομών και φυσικών πόρων, μπαίνουν σε προτεραιότητα στα πλαίσια της επιχειρηματικής στροφής δήμων και περιφερειών. Ως αποτέλεσμα της παραπάνω οικονομικής πολιτικής οδηγούμαστε σε ακόμη μεγαλύτερη συρρίκνωση των κοινωνικών υπηρεσιών, ενώ  ενισχύεται η εμπορευματοποίηση-ιδιωτικοποίηση της Πρόνοιας, της Υγείας, της Παιδείας, του Πολιτισμού.

Εργασιακές σχέσεις: Ταυτόχρονα, εξασφαλίζεται η επέκταση - παγίωση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων μέσω προγραμμάτων «ωφελούμενων ανέργων», μέσω προβολής της συνεταιριστικής οικονομίας κλπ. Το μοντέλο ελαστικής εργασίας μέσα από τα προγράμματα ανακύκλωσης της ανεργίας διευρύνεται διαρκώς.

Στα ζητήματα της Δημοκρατίας: Πάρα την επίφαση δημοκρατικότητας με τον Κλεισθένη,  διατηρείται και, ενισχύεται ο συγκεντρωτικός ρόλος του δημάρχου και του περιφερειάρχη (ανάλογη λογική με το πρωθυπουργικό μοντέλο), η αντιδημοκρατική λειτουργία των επιτροπών, των δημοτικών και περιφερειακών συμβουλίων, η αντιδημοκρατική συγκρότηση του τοπικού πολιτικού συστήματος.

Οι Περιφέρειες και οι Δήμοι, στο πλαίσιο του Κλεισθένη και του Καλλικράτη δεν μπορούν να αποτελέσουν πραγματικό φορέα εφαρμογής μιας φιλολαϊκής πολιτικής, δεν υπήρξαν ούτε μπορούν να γίνουν «λαϊκοί θεσμοί». Μέσα στο υπάρχον πλαίσιο, με τον ασφυκτικό θεσμικό και δημοσιονομικό έλεγχο, είναι αυταπάτη να μιλάμε για δήμους-περιφέρειες κόκκινες νησίδες που θα τις αφήσουν να υπηρετήσουν τις ανάγκες των πολιτών κόντρα στα μνημόνια.

Στη νέα κατάσταση που διαμορφώνεται οι δυνάμεις που στηρίζουν τις αστικές αναδιαρθρώσεις και την αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ) βάζουν πλάτες για την βέλτιστη εφαρμογή των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων στους δήμους, ενορχηστρώνοντας την καθημερινή επίθεση που δέχεται ο κόσμος των γειτονιών, των φτωχών λαϊκών συνοικιών.

Σημαντικά όρια έχουν και οι δυνάμεις της αριστεράς (ΚΚΕ-ΛΑΕ) και μια σειρά από αριστερές-προοδευτικές δημοτικές παρατάξεις στη πόλη της Πάτρας, που θεωρούν ότι οι περιφέρειες και οι δήμοι είναι ακόμα θεσμοί τοπικής αυτοδιοίκησης και μπορούν να λειτουργήσουν προς όφελος του λαού. Παρότι καταγγέλουν τις αστικές αναδιαρθρώσεις και την αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης-ΕΕ στο δήμο είτε επιμένουν στο δρόμο της κομματικής περιχαράκωσης , με άρνηση του πολιτικού ανατρεπτικού αγώνα για τη διεκδίκηση των ζωτικών αναγκών και αιτημάτων των πληττόμενων στρωμάτων (ΚΚΕ),  είτε συνεχίζουν να προωθούν ηττημένες προτάσεις αριστερής ενότητας που καλλιεργούν αυταπάτες για δήμους-μοχλούς ανάπτυξης στην υπηρεσία του λαού, χωρίς να θέτουν ξεκάθαρα κατεύθυνση ρήξης και ανατροπής του κυρίαρχου πλαισίου λειτουργίας των δήμων (ΛΑΕ).

Ήμασταν και είμαστε απέναντι στις θεσμικές αλλαγές που επέφερε ο νόμος «Καλλικράτης» και τώρα ενάντια στο νόμο «Κλεισθένης Ι», επιδιώκοντας συνολικά ένα διαφορετικό τρόπο οργάνωσης της κοινωνίας και της ζωής μας.

Προτάσσουμε την ανάγκη ενός διεκδικητικού μαζικού κινήματος αντίστασης, ρήξης και ανατροπής που θα παλεύει με γνώμονα τα σύγχρονα κοινωνικά και εργατικά δικαιώματα, για την ικανοποίηση των αναγκών της εργατικής τάξης του λαού και της νεολαίας, ενάντια στο τοπικό κράτος, την κυβέρνηση, την ΕΕ. Μέσα από την εμπειρία αυτή θα αποκαλύπτεται ο ταξικός, αντιλαϊκός χαρακτήρας και το αντιδραστικό πλαίσιο που έχει θεσμοθετηθεί στην τοπική διοίκηση εδώ και δεκαετίες.

Αγωνιζόμαστε ενάντια σε διαχειριστικές λογικές με κριτήριο την ικανοποίηση των σύγχρονων εργατικών αναγκών

ü  Ενάντια στην αντιδημοκρατική λειτουργία των δήμων ενάντια στην ανταποδοτική παροχή υπηρεσιών. Ενάντια στο δήμο φορομπήχτη, στην επέκταση και αύξηση των ανταποδοτικών τελών.

ü  Ενάντια στη λειτουργία δημοτικών ΑΕ , στη συρρίκνωση-υποβάθμιση των δημόσιων δωρεάν υπηρεσιών, ενάντια στις ηλεκτρονικές κατασχέσεις και πλειστηριασμούς σε βάρος των κατοίκων.

ü  Ενάντια στη παραχώρηση και εκχώρηση της δημόσιας και δημοτικής περιουσίας (κτίρια δημόσια και αρχαιολογικοί χώροι, σχολεία, δάση, πάρκα παραλίες). Ενάντια στη λογική όλα στο σφυρί για την αδηφάγα καπιταλιστική ανάπτυξη και το χρέος στους δανειστές.

ü  Είμαστε αντίθετοι στα εθνικά και ευρωπαϊκά επιχειρηματικά προγράμματα που μέσω των κριτηρίων «επιλεξιμότητας» επιβάλλουν τις προτεραιότητες της ΕΕ και των αστικών κυβερνήσεων, ενώ αφήνουν ακάλυπτες τις πραγματικές κοινωνικές ανάγκες και προτεραιότητες απέναντι στα παρατηρητήρια, την επιτήρηση, την συμμόρφωση με τις επιταγές των μνημονίων, ενάντια στους δήμους που προωθούν και χρησιμοποιούν δεκάδες μορφές ελαστικής, προσωρινής, φθηνής εργασίας και μαύρη εργασία.

ü  Είμαστε ενάντια στο ξεπούλημα δημόσιων χώρων και τεχνικών υποδομών (λιμάνια, αεροδρόμια, δρόμοι, σιδηρόδρομοι και πλουτοπαραγωγικές πηγές) δηλαδή όλων των κρίσιμων πόρων για την επιβίωση του λαού στο όνομα αποπληρωμής του δημόσιου χρέους.

ü   Αγωνιζόμαστε ενάντια στη μεταφορά αρμοδιοτήτων  στους δήμους για υπηρεσίες που αφορούν καθολικά δικαιώματα, όπως η εκπαίδευση και η υγεία, γιατί βαθαίνουν την ταξική διαφοροποίηση και απαλλάσσουν το κράτος από την υποχρέωση παροχής κοινωνικών υπηρεσιών.

ü  Για να αποτραπούν οι αντιδραστικές τομές με την πίεση του εργατικού κινήματος, τις λαϊκές επιτροπές, τα τοπικά κινήματα. Για να εκφράσουμε και να υπερασπιστούμε τις εργατικές νεολαιίστικές και λαϊκές ανάγκες, για να συμβάλλουμε στις αλλαγές των συνειδήσεων, στην αναπτέρωση της ελπίδας κόντρα στην μοιρολατρία και στην ανάθεση, στην ενίσχυση του ρεύματος της ανατρεπτικής-αντικαπιταλιστικής αριστεράς.

Με ανατρεπτικό σχέδιο-απάντηση στις επιδιώξεις κυβέρνησης-ΕΕ-τοπικού κράτους.

Με αγωνιστικό ενωτικό κίνημα ρήξης και ανατροπής.

Η πολιτική της κυβέρνησης και του τοπικού κράτους μπορεί να ανατραπεί από ένα ταξικά ανασυγκροτημένο, πολιτικά επικίνδυνο, εργατικό και λαϊκό κίνημα και μια μαχητική αντιπολίτευση που θα διαμορφώνει ταυτόχρονα τους όρους επιβολής της λαϊκής θέλησης μέσω των δικών της οργάνων στη βάση των αναγκών και δικαιωμάτων μας. Τέτοια όργανα που θα εμπνέονται από την ιστορική εμπειρία και από μια σύγχρονη προοπτική μιας πραγματικά δημοκρατικής-λαϊκής αυτοδιοίκησης με συνεχή εργατικό έλεγχο μπορεί πραγματικά να αποτελέσουν αντίπαλο δέος στο τοπικό κράτος και τη διοίκησή του, πραγματικό πεδίο δημοκρατικής κοινωνικής και πολιτικής έκφρασης των εργαζομένων της νεολαίας και της πληττόμενης πλειοψηφίας.

Με πρόγραμμα πάλης το οποίο διαμορφώνεται με κριτήριο πως ο παραγόμενος πλούτος της κοινωνίας ανήκει σε αυτούς που τον παράγουν και πως για τη διεκδίκηση των αναγκών και δικαιωμάτων μας θα πρέπει να χάσει σε πλούτο και εξουσία το κεφάλαιο. Που θα προωθεί την αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης σε σύγκρουση με το αστικό κράτος τοπικό και εθνικό επίπεδο, τις καπιταλιστικές ολοκληρώσεις, για τη διεκδίκηση και την επιβολή των αιτημάτων της πληττόμενης πλειοψηφίας. Που θα προωθεί την ταξική ενότητα των εργαζομένων γύρω από τους αναγκαίους πολιτικούς στόχους πάλης. Ένα πρόγραμμα που δεν είναι κυβερνητικό, αλλά οδηγός δράσης και πάλης ενάντια στη σύγχρονη βαρβαρότητα.

Παλεύουμε μαζί με τους εργαζόμενους και την νεολαία στο μαζικό κίνημα για:

-Ανατροπή της βάρβαρης πολιτικής ΕΕ-ΔΝΤ-Κεφαλαίου στις περιφέρειες και στους δήμους και στη κοινωνία και κάθε κυβέρνησης που τα εφαρμόζει. Ανατροπή της σημερινής και κάθε άλλης αστικής κυβέρνησης. Για μία εργατική διέξοδος από την καπιταλιστική κρίση, από σοσιαλιστική-κομμουνιστική σκοπιά.

-Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους τους εργαζομένους στη περιοχή και στο δήμο, απέναντι στην εφιαλτική ανεργία που πλήττει την Πάτρα με ίσα δικαιώματα σε Έλληνες και ξένους εργαζόμενους, συλλογικής συμβάσεις εργασίας. Με μείωση του χρόνου εργασίας και των ετών εργασίας , για να δουλέψουν οι άνεργοι για να πάρουμε πίσω τον κλεμμένο πλούτο που παράγουμε. Με αγώνα για τη μη εφαρμογή/κατάργηση των προγραμμάτων ανακύκλωσης της ανεργίας, να απαιτήσουμε τη πρόσληψη μόνιμου προσωπικού εδώ και τώρα σε κοινωνικές υπηρεσίες δήμων-περιφέρειας, να μην γίνει καμία ανάθεση κοινωνικών υπηρεσιών σε ΜΚΟ, ΚΟΙΝΣΕΠ και εργολάβους.

- Κατάργηση του Κλεισθένη, πάλη ενάντια στο τοπικό κράτος, για τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις λαϊκές ελευθερίες, για έναν άλλο τρόπο αυτοδιεύθυνσης της κοινωνίας με θεσμούς λαϊκής οργάνωσης – δημοκρατίας (λαϊκές συνελεύσεις, επιτροπές αγώνα κ.ά.), εργατικό-λαϊκό έλεγχο στα δημοτικά συμβούλια.

- Πάλη ενάντια στο φασισμό, το ρατσισμό, τον εθνικισμό τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τον πόλεμο. Έξοδος από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Διάλυση του αντιδραστικού άξονα Ελλάδας-Ισραήλ-Αιγύπτου-Κύπρου. Υπεράσπιση της ειρήνης, ενάντια στην πολεμική εκστρατεία του κεφαλαίου σε διεθνή και εσωτερική κλίμακα.

- Αγώνας ενάντια στο τοπικό αλλά και το μεγάλο κεφάλαιο, στην ανταποδοτικότητα – ιδιωτικοποίηση των κοινωνικών υπηρεσιών των Δήμων και Περιφερειών. Όχι στην παραχώρηση των δημόσιων έργων σε ΣΔΙΤ για να θησαυρίζουν οι μεγαλοεργολάβοι.

-Ενάντια στην πολιτική της ΕΕ, άρνηση και ανυπακοή στις δεσμεύσεις και οδηγίες της. Λέμε όχι στην φυλακή των λαών της Ε.Ε και της Ευρωζώνης. Πάλη για έξοδο από την ΕΕ από εργατική –διεθνιστική σκοπιά, στη κατεύθυνση της διάλυσης της μέσα από την κοινή πάλη των εργαζομένων και των λαών.

Να διεκδικήσουμε την πόλη που μας αξίζει ενάντια στα αστικά σχέδια αναδιάρθρωσης!

-Στέγη , ενέργεια, νερό και λαικές ανάγκες

Η στέγαση είναι δικαίωμα όλων. Όχι στην πολλαπλή φορολόγηση της κατοικίας με την μονιμοποίηση του ΕΝΦΙΑ και τα δημοτικά τέλη, δημοτικούς φόρους και τέλος ακίνητης περιουσίας.

-Πρόνοια, κοινωνικές υπηρεσίες, παιδικοί σταθμοί.

Πλήρεις αξιοπρεπείς και δωρεάν κοινωνικές υπηρεσίες πρόνοιας με αύξηση και όχι περικοπή των δαπανών για την πρόνοια. Να αναβαθμιστεί η κοινωνική φροντίδα και προστασία για ευπαθείς του πληθυσμού και για όλα τα άτομα που έχουν ανάγκη. Να καλύπτονται οι καθημερινές ανάγκες όλων (ανέργων, νέων, απλήρωτων εργαζομένων, χαμηλόμισθων, χαμηλοσυνταξιούχων, μεταναστών). Μέριμνα και κέντρα δωρεάν υποστήριξης και φροντίδα για τους πάσχοντες και τις οικογένειές τους, των ατόμων με αναπηρία, ψυχικές παθήσεις, τοξικοεξαρτημένους, κακοποιημένους και εγκαταλελειμμένους.

-Καθαριοτητα-Ανακύκλωση

Απαιτούμε η πόλη που ζούμε να είναι καθαρή. Να μην περάσουν οι περιφερειακοί σχεδιασμοί για διαχείριση των απορριμμάτων με δημιουργία μεγάλων ιδιωτικών μονάδων και αναπαραγωγή του αίσχους των χωματερών (Ξερόλακκα). Όχι στη καύση των απορριμμάτων. Είμαστε αντίθετοι στην εισβολή ιδιωτικών επιχειρηματικών συμφερόντων στο τομέα της καθαριότητας, τη συντήρησης-διαχείρισης των απορριμάτων της συλλογής-ανακύκλωσης. Χρειάζεται ένας συνολικά διαφορετικό επανασχεδιασμός και αντίληψη για τη συλλογή της διαχείρισης και τη διάθεση-απόθεση των απορριμάτων που θα ξεκινά από το μην παράγεται και να απορρίπτεται τόσο πλαστικό, την κατανάλωση την συσκευασία, μείωση-πρόληψη  των απορριμάτων. Διαλογή στη πηγή ανακύκλωση κομποστοποίηση επαναχρησιμοποίηση , προστασία του περιβάλλοντος και της υγείας των πολιτών. Όχι μετακύλιση του κόστους κατασκευής των έργων στους πολίτες. Να λειτουργήσουν σωστά, να επεκταθούν και να βελτιωθούν τα προγράμματα ανακύκλωσης ώστε να γίνουν εύχρηστα για τους κατοίκους και αποτελεσματικοί με κριτήριο την προστασία του περιβάλλοντος. Οι χώροι απόρριψης αποβλήτων και απορριμάτων να οριοθετούνται και να λειτουργούν με όρους και κανόνες προστασίας της ζωής των κατοίκων και προστασίας του περιβάλλοντος.

-Δημόσιες ποιοτικές δωρεάν συγκοινωνίες με τακτικά πυκνά δρομολόγια. Δωρεάν μετακίνηση για ανέργους, φτωχούς και μαθητές-σπουδαστές.

Ολοκλήρωση των οδικών αξόνων χωρίς χαριστικές συμβάσεις σε ιδιώτες. Η μετακίνηση είναι δικαίωμα όλων. Να καταργηθούν τα διόδια. Δωρεάν δημοτική συγκοινωνία ανάμεσα στις γειτονιές, δημοτικά πάρκινγκ.

-Πολιτισμός και αθλητισμός είναι κοινωνικά δικαιώματα. Πρέπει να παρέχονται δωρεάν, με ενίσχυση του δημιουργικού και ερασιτεχνικού χαρακτήρα τους. Δημιουργία χώρων πολιτισμού σε κάθε δήμο για υποδοχή εκθέσεων, συναυλιών, εκδηλώσεων και φιλοξενία δραστηριοτήτων των μαζικών φορέων του δήμου. Εξασφάλιση χώρων για στέκια νεολαίας, ο δήμος να παρέχει δωρεάν προγράμματα εκμάθησης μουσικής ζωγραφικής, χορού, και άλλων τεχνών. Δημιουργία μουσικών και καλλιτεχνικών εργαστηρίων στη γειτονιά με δωρεάν συμμετοχή. Προβολή και στήριξη της ερασιτεχνικής πολιτιστικής δημιουργίας. Παροχή χώρων και υποδομών του δήμου σε ερασιτεχνικά πολιτιστικά συγκροτήματα. Υποστήριξη και αποδοχή των διαφορετικών πολιτισμών που αναπαράγονται στη πόλη. Προστασία της ελεύθερης καλλιτεχνικής δημιουργίας με τη στήριξη πειραματικών χώρων  έκφρασης σε κλειστούς και ανοιχτούς χώρους, ελεύθερα θέατρα, ζωγραφική και μουσική στο δρόμο. Ελεύθερη είσοδος στις αθλητικές εγκαταστάσεις.

Για να μπορέσουν να εφαρμοστούν τα παραπάνω, για να μπορέσουν να βρεθούν χρηματοδοτήσεις για μια άλλη κοινωνική πολιτική, για έργα υποδομής για τις λαϊκές ανάγκες για να μην προχωρήσει το ξεπούλημα των δημοσίων χώρων απαιτείται η κατάργηση του Καλλικράτη και του Κλεισθένη, του οικονομικού παρατηρητηρίου. Η άρνηση πληρωμής του χρέους και η διαγραφή του.  Απαιτείται η σύγκρουση  και η μονομερής κατάργηση των μνημονίων, του μεσοπρόθεσμου και των νόμων τους για το τοπικό κράτος, απαιτείται η εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος και των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας χωρίς αποζημίωση. Με εργατικό λαϊκό έλεγχο και διαχείριση στη παραγωγή και σε όλη την κοινωνία.

Για να μην ιδιωτικοποιηθεί το νερό και η ενέργεια για να γίνει σχεδιασμός με βάση τις κοινωνικές ανάγκες και όχι με βάση τις κατευθύνσεις της ΕΕ, για εργαζομένους με μόνιμη και σταθερή εργασία και αξιοπρεπή αμοιβή απαιτείται η άρνηση υπακοής στις δεσμεύσεις πολιτικών και οικονομικών κατευθύνσεων που επιβάλλει η ΕΕ. Αυτό σε μια περίοδο που η ΕΕ ολοκληρώνεται σε θεσμικό επίπεδο που αποκτά πιο αντιδραστική δομή, που διαμορφώνει ασφυκτικά πλαίσια για τα κράτη-μέλη της (π.χ. ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί, αναστολή στην καταβολή κοινοτικών επιδοτήσεων όταν μια χώρα της ΕΕ δεν επιτυγχάνει τους στόχους της στο πλαίσιο της ενιαίας οικονομικής διακυβέρνησης ή παραβιάζει συστηματικά τις οικονομικές συστάσεις της κομισιόν) και εν τέλει καταρρίπτεται οποιαδήποτε αυταπάτη για τυχόν φιλολαϊκά μέτρα εντός της ΕΕ και καθιστά αναγκαία την απειθαρχία, ρήξη, σύγκρουση με τις πολιτικές της ΕΕ στα πλαίσια του συνολικού αγώνα για αποδέσμευση από ευρώ-ΕΕ.

Με την «Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Πάτρα», να ανοίξουμε δρόμο ανατροπής!

Απευθύνουμε ανατρεπτική πρόταση αγώνα και συμπόρευσης σε όλους τους πρωτοπόρους αγωνιστές του κινήματος , αγωνιστές που διαφοροποιούνται από τη διαχειριστική και ρεφορμιστική αριστερά, δυνάμεις της αντιΕΕ, αντιιμπεριαλιστικής και αντικαπιταλιστικής αριστεράς που παλεύουν για μια άλλη οργάνωση των αγώνων σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο, που απορρίπτουν αδιέξοδα σχέδια πως μια καλύτερη «αριστερή διαχείριση» μπορεί να δώσει λύσεις.

Για να ανοίξει ο δρόμος διεκδίκησης των εργατικών-λαϊκών αναγκών και δικαιωμάτων μέσα από ένα ανασυγκροτημένο ταξικό εργατικό κίνημα και ένα αναβαθμισμένο πολιτικά λαϊκό κίνημα στις γειτονιές και συνολικά στο δήμο που θα παλεύει να την απόκρουση της αντιλαϊκής-αντεργατικής επίθεσης για την ζωή που μας αξίζει στις πόλεις που μας ανήκουν κόντρα στα συμφέροντα και τις επιδιώξεις της οικονομικής ολιγαρχίας. Για να στηριχτούν οι αγώνες κατοίκων, εργαζομένων, ανέργων, νεολαίων, που ξεπηδούν σε κάθε γειτονιά της πόλης. Για να βγουν μπροστά τα λαϊκά αιτήματα, διεκδικώντας ενεργά τη βελτίωση των όρων ζωής και καθημερινότητας του λαού, για την ανάπτυξη του κινήματος κόντρα σε λογικές διαχείρισης και καπιταλιστικών μονοδρόμων.

Σε αυτές τις εκλογές να πάρουμε θέση ενάντια σε όσους θέλουν να επιβάλλουν με κάθε τρόπο το δρόμο των άγριων καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Για να καταδικαστεί η κυβέρνηση και η πολιτική της καθώς και η βάρβαρη αντεργατική πολιτική κεφαλαίου – ΕΕ –ΔΝΤ. Για να αποδυναμωθούν οι παρατάξεις που στηρίζονται από ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ-ΑΝΕΛ-ΚΙΝΑΛ. Για τη συντριβή του φασισμού και της νεοναζιστικής συμμορίας της Χρυσής Αυγής.

Για να ενισχυθεί το ρεύμα της αντικαπιταλιστικής-επαναστατικής αριστεράς, της πραγματικής ελπίδας για την ανάπτυξη αποτελεσματικών και νικηφόρων αγώνων, για την αντικαπιταλιστική επαναστατική ανατροπή και προοπτική.

Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Πάτρα

ΑΝΤΑΡΣΙΑ Σε Κυβέρνηση-ΕΕ-Κεφάλαιο