Το δικαίωμα στην εργασία: Θέσεις της Αντικαπιταλιστικής ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ στην Πάτρα

Η αντιδραστική αναδιάρθρωση και αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων τη μνημονιακή περίοδο είχε ως βασικό όχημα την πολιτική της «εσωτερικής υποτίμησης», βασικοί πυλώνες της οποίας είναι: 1) η αλλαγή του πλαισίου για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις σε ιδιωτικό τομέα (κατάργηση της αρχών της ευνοϊκότερης ρύθμισης, της επεκτασιμότητας των συλλογικών συμβάσεων, της μετενέργειας, κατάργηση του προσδιορισμού του κατώτατου μισθού μέσω συλλογικών διαπραγματεύσεων) και 2) η μείωση του κόστους εργασίας μέσω της πολιτικής λιτότητας που μεταφράζεται σε μείωση μισθών σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, δραστική μείωση της απασχόλησης στον δημόσιο τομέα (πάγωμα προσλήψεων σε συνθήκες αύξησης των συνταξιοδοτήσεων), κατάργηση του 13^ου και 14^ου μισθού στον δημόσιο τομέα, μείωση του κατώτατου μισθού στον ιδιωτικό τομέα.

Ο δημόσιος τομέας γενικά και οι δήμοι ειδικά αποτέλεσαν το αρχικό πεδίο εφαρμογής των αντιδραστικών αλλαγών στις εργασιακές σχέσεις. Ήδη από το 1998 με την εισαγωγή των Τοπικών Συμφώνων Απασχόλησης.

Ειδικότερα την μνημονιακή περίοδο, η περιοριστική δημοσιονομική πολιτική είχε σαν αποτέλεσμα τη δραστική συρρίκνωση της μόνιμης εργασίας σε δήμους και περιφέρειες και συνακόλουθα την υποστελέχωση των υπηρεσιών. Η υποστελέχωση αυτή «αντιμετωπίστηκε» από την πλευρά του κράτους: α) με την εντατικοποίηση της εργασίας των εργαζομένων με μόνιμη σχέση εργασίας και β) με την εκτεταμένη χρήση ελαστικών σχέσεων εργασία που μεταφράστηκε σε συμβάσεις ορισμένου χρόνου, σε 5μηνίτες μέσω της υλοποίησης προγραμμάτων από τους τοπικούς φορείς του αστικού κράτους των «προγραμμάτων κοινωφελές εργασίας» υπαγορευόμενων από την Ε.Ε. μέσω ΕΣΠΑ, σε κάλυψη των κενών από σπουδαστές ΙΕΚ-ΕΠΑΣ που κάνουν την πρακτική άσκησή τους τις περισσότερες φορές με ελάχιστο ή και με μηδενικό κόστος.    

            Υπολιγίζεται ότι το 1/3 των εργαζόμενων σε δήμους εργάζονται με ελαστικές προσωρινές σχέσεις εργασίας, ενώ η εκτίμηση για το 2019 είναι πως θα εργαστούν μέσω της «κοινωφελούς εργασίας» 27.000 εργαζόμενοι.

Σε αυτό το πλαίσιο, ένα πλαίσιο διεκδικήσεων για την εργασία στους φορείς του τοπικού κράτους είναι αναγκαίο να περιλαμβάνει τα εξής:

•  Πάλη για μόνιμη και σταθερή δουλειά, δουλειά με δικαιώματα για όλους
•  Να καταργηθούν τα προγράμματα ανακύκλωσης της ανεργίας
•  Μείωση του χρόνου και των ετών εργασίας
•  Καμιά παραβίαση του 8ωρου, όχι στην εντατικοποίηση
•  Αυξήσεις μισθών-αποδοχών τώρα ώστε να ζούμε αξιοπρεπώς από μια δουλειά
•  Επαναφορά χωρίς όρους και προϋποθέσεις των συλλογικών συμβάσεων εργασίας χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Υπογραφή συλλογικών συμβάσεων με όρους που θα κατοχυρώνουν την επιστροφή των κλεμμένων από το κεφάλαιο
•  Επίδομα ανεργίας και μέτρα προστασίας για όλους τους ανέργους χωρίς προϋποθέσεις
•  Να καταργηθούν τα προγράμματα ΕΣΠΑ-ΟΑΕΔ και κάθε μορφή ελαστικής εργασίας σε δήμους και περιφέρειες
•  Μονιμοποίηση των συμβασιούχων, προσλήψεις για την κάλυψη των κενών θέσεων εργασίας
•  Τήρηση των κανόνων υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους εργασίας, εργασία βάσει της ειδικότητας πρόσληψης